Purmamarca

(for English, scroll down)

Hallo iedereen,

hier volgt het verhaaltje over Purmamarca met de 'cerro de 7 colores'. Aangezien het de tweede dag maar 30 km niet meer was, en de weg gewoon golfde en niet meer vals plat was, was ik er al tegen de middag. Ik was van plan er ook maar enkel die middag te blijven, want meer dan die heuvel is er ook echt niet te doen (heel het dorpje staat op de foto). Heb dus in de namiddag alle inkopen gedaan om mijn eerste tripje in de Andes te kunnen overleven. Ik wist dat het zeker 3 dagen, misschien 4 dagen ging duren vooraleer ik weer terug een dorpje zou tegenkomen, dus ik had veel water nodig. Ik moet ook zeggen dat de eigenaar van het winkeltje zeer raar keek toen ik daar in mijn eentje 18 liter water kwam kopen. De voorbereidingen verliepen dus voorspoedig. Maar toen ging het mis.

Ik was wat door het dorpje aan het wandelen, op zoek naar een restaurantje en toen kwam ik twee meisjes tegen die ik in Salta had ontmoet. En terwijl ik daar mee aan het praten was, kwam daar ook nog eens Paul aangewandeld, een brit die ik ook in Salta was tegengekomen. We zijn dan met z'n allen gaan eten met het onoverkomelijke afzakkertje achteraf. Met het gunstige gevolg dat ik dus de volgende ochtend echt niet kon vertrekken aan een klim naar 4000m hoogte.

In het restaurant heb ik weeral voor de zoveelste keer deze reis iets voor de eerste keer in mijn leven gedaan, nl lama gegeten!! En dat was erg lekker! Het smaakt een beetje als een zeer goede steak met een hint van stuisvogel. Bijzonder van genoten.

Ciao, Wim

Hello everybody,

here's the story of Purmamarca, where the famous cerro de 7 colores is situated. As it was only 30km from my previous campsite, I got there pretty early giving me plenty of time to buy provinions for the following trip trhough the andes. As I knew it would take me at least 3, maybe 4 days before reaching the next little town, I had to buy a lot of water. The shop owner looked pretty surprised when this little guy came in to his store to buy 18l of water. So in the afternoon, all preparations were done and i was ready to leave the next morning. But then it all went terribly wrong...

As I was wondering through the streets looking for a restaurant, I encountered the two girls from BA which I also met in Salta. And i was talking to them, guess who came strawling by... Paul, the brit I also met in Salta. So we all went out to dinner and ofcourse the complimentary drink afterwards. With the natural consequence that I wasn't able to go cycling to 4000m the next morning.

It was also, as so many times before on this trip, another day of a 'first time in my life' thingy. I got to eat some lama. Which was excellent! Like a combo between a very good steak and some ostrich. Great dinner!

Ciao, Wim